Linggo, Oktubre 7, 2012

Pagbaha ng Luha

Tila isang ilog ang buong Kamaynilaan, rumaragasang tubig sa mga kalsada ang matatanaw. Mga sasakyang tanging bubong na lamang ang makikita, mga palutang-lutang na kabundok na basura at putik na animo’y grasa kung kumapit sa balat. Mga taong halos nakalibing na ang kalahating katawan sa hukay habang sinusuong ang baha. Para bang nakakakita ng sunod-sunod na alon sa dagat dahil walang may kontrol sa bawat paghampas ng tubig sa bawat tirahan ng bawat Filipinong nahihirapan.
Isang imahe kuha sa tagapag-balitang nakasakay sa helikopter, halos burado na sa mapa ang buong Kamaynilaan, tubig na kulay tsokolate na lamang ang bumubungad. Laganap ang mga eksenang akala ko’y sa pelikula o teleserye ko lamang makikita. Isang kulay kayumangging aso na pasan-pasan sa balikat ng kaniyang among kulubot na ang balat at hapong-hapo habang naglalakad sa baha na hanggang dibdib ang taas. Ang mga evacuation centers na hindi mahulugang karayom sa dami ng pamilyang tirik na ang mata sa gutom habang naghihintay ng tulong. At kapag dumating na ang mga pagkain, inumin at gamot ay parang fiesta at may lipon ng langgam na sumusugod sa kahit anong mailalaman sa kumakalam na sikmura.
Pagsilip sa bintana, isang amang kalong-kalong ang kaniyang walang kamuang-muang na tatlong gulang na anak habang tumutulay sa pagkanipis-nipis na kurdon para lang makaligtas. Nadurog ang puso ko at tila hinampas ng isang napakalaking bato ang aking pagkatao. Sa aking tabi naroon ang paslit na walang kakurap-kurap na pinagmamasdan ang nangyayari sa paligid, sarado ang mga palad, hindi maipinta ang mukha at ang lungkot sa  mata, higit pa sa tuwing inaagawan ng laruan o kendi.
Kasabay ng ulan ay ang lakas ng kidlat na kung titignan ay parang may sunod-sunod na kumukuha ng litrato sa labas at ang malalakas na kulog na maihahambing sa bombang sumasabog. Ang aking hiling ay mapakinggan ang ating dalangin at magdilang-anghel ang bawat isa sa atin na huwag na ulit mangyari ang ganitong sakuna. Sa huli, humupa man ang baha, nawa’y hindi humupa ang pag-asa nating lahat na ang lahat ng ito’y mabibigyan na ng solusyon at maiwasan na ang butas na bulsa ng mga Filipino at ang pagbaha ng luha sa pinakamamahal nating bansang Filipinas.








Walang komento:

Mag-post ng isang Komento