Ang Tamis Ng Una at Huling Pag-ibig...

 

Pasipol-sipol pa habang naglalakad si James sa unang araw ng klase bilang siya ay nasa ikatlong taon na sa kolehiyo. Tahimik naming bumababa ng hagdan si Lou habang nangangapa pa sa unang araw niya bilang isang kolehiyala. Maituturing ang Unibersidad ng Santo Tomas bilang isang natatanging pinakamatandang unibersidad dito sa Filipinas. Malaki ang naiambag ng lugar na ito sa pagmamahalang nabuo galing sa tamis ng unang pag-ibig.

            Taong 1987 nang magkabangga at magkakilala sina James Pareja at Ma. Lourdes Bunyi sa fine arts building ng Unibersidad ng Santo Tomas. Unang kita pa lamang ni James kay Lou ay hindi na agad niya maipaliwanag ang kaniyang nararamdaman. "Ang lakas talaga ng pintig ng puso ko nung mga panahong iyon dahil parang may anghel na pinadala ang Diyos dito sa lupa para mahalin ko" ang tanging nasabi ni James. Nakikipagkasundo pa si James sa mga propesor upang ipakilala siya ng pormal kay Lou at noong nabigyan na ng pagkakataon, ginawa niya ang lahat para suyuin ito. Gigising si James ng maaga para masundo si Lou at sabayan sa pagpasok. Nagbibigay rin siya ng bulaklak at tsokolate may okasyon man o wala. Hindi lilipas ang isang araw na wala siyang ginagawang espesyal na bagay para kay Lou, maliit man o malaki. Bukod ditto ay nararamdaman ni Lou ang sinseridad niya at kabutihan ng puso at iyon ang iilan lamang sa mga katangian ni James na nagpahulog ng loob niya.

Lumaki si Lou na mayroong strikto at konserbatibong magulang kaya't sa edad niyang disisyete noon ay hindi pa siya puwedeng magkaroon ng kasintahan, ni manliligaw. Ngunit sa bugso ng damdamin, pinayagan ni Lou si James na manligaw sa kaniya at pagkatapos ng anim na buwan ay naging opisyal nang sila. Matinik manligaw si James, masaya siyang kasama, walang oras na hindi ka tatawa kapag kausap siya, guwapo at ang tipo niya ang gustuhin ng mga babae kaya naman napasagot niya kaagad si Lou. Bago nito ay naging lihim muna ang kanilang relasyon, ngunit nang tumuntong na ng disiotso si Lou, pumayag na rin ang kaniyang mga magulang. Sa katunayan ay botong-boto ang nanay ni Lou kay James ngunit ang tatay niya pa rin ang dumidistansiya.

Kahit sila na ay tila ba araw-araw pa ring nanliligaw si James at ito lubos naman 'tong kinahulog ng loob ni Lou. Hanggang sa nagtapos si James ng kolehiyo ay sila pa rin at panay ang kaniyang bisita dito. Nagkaroon na ng trabaho si James at sa kabutihang palad nagsimula ng maganda ang karera ni Lou sa industriya ng pagmomodelo. Pagkatapos na pagkatapos ng kolehiyo ay sumali siya sa beauty pageant na tinatawag na "Look of the Year." Sa biyayang bigay ng diyos, siya ay nanalo at naipadala sa Paris, France upang lumaban sa iba pang bansa. Dahil dito nawalan na siya ng oras kay James, lumawak ang mundong ginagalawan at nakakilala ng iba't-ibang tao na nagpapakita ng interes sa kanya.

Nang umuwi si Lou dito ay nagdesisyon siya na makipaghiwalay na kay James ngunit hindi pumayag ang binata at sinundan siya nito sa pagmomodelo. Dahil sa angking kaguwapuhan at tangkad, mabilis namang nakapasok si James dito. Mula noon araw-araw na ulit silang magkasama. Lumipas ang isang taong magkasama sila lagi, tila ba nanawa na si Lou sa kanilang relasyon, at sa isang banda may nararamdaman na rin si James na panlalamig kaya't pumayag na rin siya noong makipaghiwalay si Lou.

Nagkaroon sila ng sariling mga buhay sa loob ng dalawang taon at hinayaan muna ang mga sarili na matuto sa mga karanasan sa buhay nang magkahiwalay. Subalit, dahil iisang industriya lamang ang ginagalawan, nalaman ng bawa't isa na pareho sila libre o single ng mga panahong iyon kaya't muling sumubok manligaw si James. Nahirapan at natagalan siyang suyuin muli si Lou. Tumigil na mangulit si James at natagalan bago siya nagparamdam kaya sa panahong iyon ay si Lou naman ang gumawa ng paraan at nagplano ng isang surpresa.

Sa muli pagkikita matapos ang ilang taon at dahil na rin dahil sa pananabik sa isa't isa, may nangyari sa bunga ng pagmamahalan. Dito na ako nabuo at nabigyang buhay. Ikinasal sila noong ako ay isang taong gulang na kaya’t nakakatuwang isipin na parte pala ako sa makabuluhang pangyayaring iyon. Sa kuwento ni Daddy, habang naglalakad daw si Mommy palapit sa kaniya sa altar ay hindi niya mapigilang maluha dahil hindi niya maiwasang balikan yung lahat ng nangyari sa kanila mula pa noong una. Ngayon ay apat na kaming magkakapatid, masayang-masayang nagsasama sa iisang tahanan. Para sa kanila, totoo nga naming iba ang tamis ng unang pag-ibig dahil ito ay habambuhay mong dadalhin at aalalahanin.

Pag-ibig na walang hanggan... Ang sa'yo nahanap mo na ba? :) ♥

Pagbaha ng Luha

Tila isang ilog ang buong Kamaynilaan, rumaragasang tubig sa mga kalsada ang matatanaw. Mga sasakyang tanging bubong na lamang ang makikita, mga palutang-lutang na kabundok na basura at putik na animo’y grasa kung kumapit sa balat. Mga taong halos nakalibing na ang kalahating katawan sa hukay habang sinusuong ang baha. Para bang nakakakita ng sunod-sunod na alon sa dagat dahil walang may kontrol sa bawat paghampas ng tubig sa bawat tirahan ng bawat Filipinong nahihirapan.

Isang imahe kuha sa tagapag-balitang nakasakay sa helikopter, halos burado na sa mapa ang buong Kamaynilaan, tubig na kulay tsokolate na lamang ang bumubungad. Laganap ang mga eksenang akala ko’y sa pelikula o teleserye ko lamang makikita. Isang kulay kayumangging aso na pasan-pasan sa balikat ng kaniyang among kulubot na ang balat at hapong-hapo habang naglalakad sa baha na hanggang dibdib ang taas. Ang mga evacuation centers na hindi mahulugang karayom sa dami ng pamilyang tirik na ang mata sa gutom habang naghihintay ng tulong. At kapag dumating na ang mga pagkain, inumin at gamot ay parang fiesta at may lipon ng langgam na sumusugod sa kahit anong mailalaman sa kumakalam na sikmura.

Pagsilip sa bintana, isang amang kalong-kalong ang kaniyang walang kamuang-muang na tatlong gulang na anak habang tumutulay sa pagkanipis-nipis na kurdon para lang makaligtas. Nadurog ang puso ko at tila hinampas ng isang napakalaking bato ang aking pagkatao. Sa aking tabi naroon ang paslit na walang kakurap-kurap na pinagmamasdan ang nangyayari sa paligid, sarado ang mga palad, hindi maipinta ang mukha at ang lungkot sa  mata, higit pa sa tuwing inaagawan ng laruan o kendi.

Kasabay ng ulan ay ang lakas ng kidlat na kung titignan ay parang may sunod-sunod na kumukuha ng litrato sa labas at ang malalakas na kulog na maihahambing sa bombang sumasabog. Ang aking hiling ay mapakinggan ang ating dalangin at magdilang-anghel ang bawat isa sa atin na huwag na ulit mangyari ang ganitong sakuna. Sa huli, humupa man ang baha, nawa’y hindi humupa ang pag-asa nating lahat na ang lahat ng ito’y mabibigyan na ng solusyon at maiwasan na ang butas na bulsa ng mga Filipino at ang pagbaha ng luha sa pinakamamahal nating bansang Filipinas.

Nunal Sa Tubig: Isang Paglalahad

Direktor: Ishmael Bernal

Maituturing na isang haligi ng industriyang pelikulang Filipino si Ginoong Ishmael Bernal dahil sa kaniyang mga napakagandang pelikula na ginawa at isa na rito ay ang Nunal Sa Tubig. Ito ay naglalahad ng isang kwento tungkol sa mahirap na pamumuhay ng mga tao sa isang isla dito sa Filipinas. Pangingisda ang pangunahing pinagkukuhanan ng kabuhayan at ang tubig lamang ang ikinabubuhay ng mga tao dito. Inaasam ng bawat tao sa lugar na ito ang pagkakaroon ng pag-unlad.

            
           Ang pelikulang ito ay nakakapagpamulat ng mata ng mga manonood lalo na ng bawat Filipino dahil ipinapakita dito ang katotohanan o ang realidad. Ang bawat eksena ay sumasalamin sa mga gawaing maaaring nangyari na o mangyayari pa lamang sa atin, kaya naman nagkakaroon ng ugnayan ang pelikulang ito sa mga manonood. Sa isang isla ay maraming tradisyonal na kasanayan ang pinananatili at ang karamihan sa kanila ay may saradong pag-iisip. Subalit nagkakaroon ng maraming tensyon sa kanilang pangaraw-araw na pamumuhay dahil sa pagkakaiba ng bawat personalidad at karakter na bumubu sa kanilang mga pagkatao. Mayroong mga mataas ang pangarap at umalis papuntang Maynila upang umasenso ang buhay. Sa kabilang dako, mayroon ring namang nanatili muna doon at sila ang magkaibigang Maria at Chedeng. 

Benjamin at Chedeng

Benjamin at Maria

     Sina Maria at Chedeng ay parehong napa-ibig ng iisang lalaki na si Benjamin. Nauna si Chedeng na maging kasintahan si Benjamin ngunit noong umalis si Chedeng upang mag-aral, nagkaroon ng relasyon sina Benjamin at Maria kaya nabuntis ito. Si Chedeng ay anak ng isang manghihilot kaya natututo siya ng tradisyonal na pamamaraan ng pagpapaanak mula sa kanyang ina. Pinag-aralan din niya ito noong mga panahong nilisan niya ang lugar at hindi niya akalaing sa dulo na siya pa pala ang magpapaanak kay Maria.  Kahit hindi niya ito inaasahan ay pumayag pa rin siyang magpaanak kay Maria, subalit nagulat na lamang si Chedeng dahil pagkakita niya ay patay na ang batang iniluwal ni Maria. Naramdaman ni Chedeng na nagkasala siya kay Maria na kaniyang kaibigan at karibal. Naisip niya na maaaring masisi sa kanya ang kamatayan ng sanggol na anak ni Maria. Sa paglaon, nagbalik si Benjamin ngunit nadatnan na lamang niyang wala sa sarili at tulala si Maria dahil sa pagkamatay ng kanilang anak.

Ang kuwento ng pelikulang ito ay umiikot sa mga pagkabuhay, sa mga paghahanap ng ikabubuhay at pati na rin sa mga pagkamatay. Iilan sa pumukaw sa aking atensyon ay ang mga aktwal na eksena ng pagtutuli, pagpapaanak, at pagluwal ng isang patay na bata. Sa huli, maraming mapupulot na aral mula dito sa Nunal Sa Tubig, iilan na ang mga leksyon katulad pagpapahalaga sa buhay na mayroon tayo at ang pagiging   alisto at may-alam sa mga realidad na mayroon tayo. Isang magandang halimbawa ang kasalukuyang isyu ng RH Bill ang maaaring maidikit sa pelikulang ito dahil pagkatapos mapanood ang bawat eksena sa pelikula ay nabubuksan ang ating mga isipan tungkol sa mga usaping kailangan ng bayan. Kaya't para sa akin, nararapat lamang na igawad sa pelikulang ito ang lahat ng parangal na kanilang natanggap dahil sa husay ng istorya, direksyon at pagkakagawa sa kabuuan.

Nunal Sa Tubig1976

RH Bill: Ipatupad

Ang Reproductive Health Bill or RH Bill ay iminungkahing batas na gustong ipatupad sa Filipinas upang mabigyang kaalaman ang mga mamamayan sa mga pamamaraan ng pagbubuntis, pagpapalaglag, sekswal na edukasyon, paggamit ng kontraseptib at maternal na pagaalaga. Lubos nitong hinahati ang opinyon at pahayag ng iba’t ibang sektor sa Filipinas tulad ng mga paaralan, simbahan, at gobyerno.  Ilan sa mga guro, eksperto at politiko ang sumasang-ayon sa pagpapatupad nito dahil sa taas ng populasyon dito sa ating bansa na nagdudulot ng kahirapan.  Hindi naman sumasang-ayon ang ilan tulad ng mga pari, obispo at ipa bang mga konserbatibong grupo. Ngunit para sa akin, nararapat lamang na ipatupad na ang RH Bill  sa panahon ngayon dahil sa napakaraming magandang maidudulot nito kumpara sa mga iilan lamang na negatibo.

Panahon na para sa pagbabago at sa aking palagay ay bukas na ang isip ng mga Filipino tungkol sa  pagpapatupad ng RH Bill dahil sa mga sumusunod na kadahilanan. Una na dito ang maprotektahan at mapahalagahan ang buhay ng mga ina. Marami ang bilang ng mga namamatay na ina dahil hindi sapat ang binibigay na pangagalaga dahil sa kakulangan ng ospital at gamit pagpapaanak kaya naman ang solusyon talaga dito ay family planning na kabilang sa RH Bill. Ikalawa, hindi lamang ang pagliligtas sa mga ina kundi pati na rin sa mga sanggol. Sa ngayon, ayon sa World Health Organization ay pataas ng pataas ang bilang ng mga sanggol edad dalawa pababa ang namamatay. Ikatlo, nararapat lamang na bigyan ng tamang impormasyon ang lahat tungkol sa edukasyong sekswal lalo na ang mga kabataan  dahil ang kabukasan rin ng mga kabataan ang nakasalalay dito.

Karamihan sa mga dalaga at binata ngayon ang nadadala ng kyuryosidad kaya natutuksong gawin ang hindi dapat at mapipigilan ito kung bibigyan sila ng sapat na kaalaman sa mga usaping sex at paggawa ng pamilya sa tamang edad at panahon upang maiwasan ang maagang pagbubuntis. Bukod sa mga naunang nabanggit ay, maiiwasan pa ang paglaganap ng mga nakakahawang sakit tulad ng AIDS o STD. 

Ang mga kagandahang epekto ng pagpapatupad ng RH Bill ay hindi lamang mararamdaman ng isang indibidwal ngunit mapapakinabangan ng lahat ng naninirahan dito sa ating bansa. Mula sa pagkakaroon ng sapat na kita at limitadong populasyon ay tataas ang ating ekonomiya, bibilis ang pagasenso at madadama ang progreso sa lalong madaling panahon.